ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 18 ΜΑΡΤΗ

Παγκόσμια κινητοποίηση

Στις 18 Μάρτη σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη αντιπολεμικοί διαδηλωτές θα βγουν στους δρόμους για να φωνάξουν κατά της κατοχής των ΗΠΑ στο Ιράκ. Κλείνουν τρία χρόνια από τη μέρα που ξεκίνησε ο αμερικάνικος βομβαρδισμός στο Ιράκ και για πρώτη φορά διαδηλωτές μέσα στο Ιράκ βρίσκονται συντονισμένοι με τον παγκόσμιο αντιπολεμικό ξεσηκωμό.

Στη Βασόρα την προετοιμασία της κινητοποίησης έχει αναλάβει το συνδικάτο των Εργατών του Πετρελαίου, ενώ στη Βαγδάτη οι οπαδοί του Μοκτάντα αλ-Σαντρ υπόσχονται μια μεγάλη αντικατοχική διαδήλωση. Ο συντονισμός του παγκόσμιου συλλαλητήριου στις 18 Μάρτη προχώρησε μέσα από μια σειρά βήματα που κατάφεραν να ενώσουν δυνάμεις από όλο τον κόσμο. Το αντιπολεμικό συνέδριο στο Λονδίνο στις αρχές του Δεκέμβρη ήταν η πρωτοβουλία που έβαλε τις βάσεις για τον συντονισμό. Εκεί συμμετείχαν για πρώτη φορά αντιπροσωπείες αντιπολεμικών κινημάτων από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ με επικεφαλής την Σίντι Σίχαν, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.

Ακολούθησε το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ που οργανώθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας. Εκει, μέσα στις συζητήσεις και τις διαδηλώσεις απλώθηκε το μήνυμα της παγκόσμιας μέρας δράσης. Ετσι έφτασε ο Ούγκο Τσάβες, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, μετά από συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο από τη Βρετανία και την Ελλάδα να απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα για συμμετοχή και των χωρών της Λατινικής Αμερικής στις 18 Μάρτη.

Ετσι οι μέχρι στιγμής πληροφορίες λένε πως στην Ευρώπη διαδηλώσεις οργανώνονται σχεδόν σε όλες τις πρωτεύουσες: στο Λονδίνο το Stop the War Coalion μαζί με την Ενωση των Μουσουλμάνων και την οργάνωση CND ενάντια στα πυρηνικά είναι η τριάδα των οργανώσεων που τα τελευταία τρία χρόνια έχουν καταφέρει τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια στην ιστορία της Βρετανίας.
Η αντιπολεμική Ισπανία θα βγει στους δρόμους της Μαδρίτης, αλλά και στη Βαρκελώνη και άλλες πόλεις της Καταλωνίας. Στην Ολλανδία θα γίνουν διαδηλώσεις στο Αμστερνταμ και το Ρότερνταμ. Στη Γερμανία κινητοποιήσεις θα γίνουν στο Βερολίνο, τη Βόννη, τη Βρέμη και το Ντούισμπουργκ.
Διαδηλώσεις θα γίνουν επίσης στη Ρώμη, στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, στην Κοπεγχάγη αλλά και άλλες πόλεις της Δανίας, στη Βιέννη της Αυστρίας, στη Γενεύη της Ελβετίας, στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, στις Βρυξέλες του Βελγίου, στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας, στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας, στο Οσλο της Νορβηγίας, στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας.
Στην Τουρκία οι αντιπολεμικές κινήσεις προετοιμάζουν τρεις τουλάχιστον μεγάλες διαδηλώσεις, μία στην Ισταμπούλ, μία στην Τραπεζούντα και μία στα Αδανα, στην περιοχή που βρίσκεται η αμερικάνικη βάση του Ιντσιρλίκ.
Στις ΗΠΑ οι αντιπολεμικές πρωτοβουλίες οργανώνουν πολλές διαδηλώσεις σε μια σειρά πόλεις από την Ανατολική ως τη Δυτική Ακτή, ανάμεσά τους η Νέα Υόρκη, η Ουάσινγκτον, το Λος Αντζελες. Στον Καναδά ετοιμάζουν διαδηλώσεις στην Οττάβα, το Μόντρεαλ, το Βανκούβερ και το Κεμπέκ.
Στη Λατινική Αμερική διαδηλώσεις οργανώνονται στο Καράκας της Βενεζουέλας, στη Μανάγκουα της Νικαράγουα, στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο, στο Σαντιάγκο της Χιλής, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας και στην Τιχουάνα του Μεξικό.
Στην Ασία εκτός από το Ιράκ, αντιπολεμικά συλλαλητήρια οργανώνονται στην Τζακάρτα της Ινδονησίας, στο Καράτσι του Πακιστάν, στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, στη Μανίλα των Φιλιππίνων, στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας, στην Μπανγκόγκ της Ταϊλάνδης και στο Τόκιο της Ιαπωνίας.
Στην Αφρική διαδηλώσεις θα γίνουν στο Ομντουρμάν του Σουδάν και στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής.
Επίσης διαδηλώσεις προετοιμάζονται στο Σίδνεϊ, την Αδελαϊδα και το Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας και στην Ουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας.

?ΦΥΓΕ ΜΠΟΥΣ?


Με μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες έγινε δεκτός ο Μπους σε Πακιστάν και Ινδία την περασμένη βδομάδα. Στο Καράτσι, το Ισλαμαμπάντ, την Πεσαβάρ και άλλες πόλεις του Πακιστάν χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν με σύνθημα "Εξω ο Μπους",ενώ την Παρασκευή, την ώρα που ο Μπους έφευγε για την Ινδία, το Πακιστάν παρέλυε από μια γενική απεργία που κάλεσαν τα ισλαμικά κόμματα. Οι τεράστιες διαδηλώσεις σε συνδυασμό με το θάνατο ενός αμερικανού διπλωμάτη σε βομβιστική επίθεση λίγο πριν φτάσει ο Μπους στο Πακιστάν, μετέτρεψαν την επίσκεψη του Μπους σε αποτυχία για τη "δημόσια εικόνα" του στο μουσουλμανικό κόσμο.

Τα αραβόφωνα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης σύγκριναν την αντίστοιχη επίσκεψη Κλίντον στην περιοχή το 2000, όταν οι διαδηλώσεις ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, για να δείξουν πόσο μεγάλη μεταστροφή έχει γίνει στο αίσθημα κατά των ΗΠΑ. Ο κόσμος στο Πακιστάν είχε πάρα πολλούς λόγους για να διαδηλώνει. Είναι πρόσφατη η μνήμη του μακελειού ενός ολόκληρου χωριού στα δυτικά της χώρας από αμερικάνικη επίθεση με πυραύλους.
"Χτυπήθηκαν τρομοκράτες" ήταν τότε η επίσημη δικαιολογία. Η αλήθεια είναι πως οι δυτικές περιοχές του Πακιστάν όλο και περισσότερο μπαίνουν στην εμπόλεμη ζώνη των βομβαρδισμών κατά ανταρτών στο Αφγανιστάν.

Φυλακές
Οι διαδηλωτές απαίτησαν να σταματήσουν τα βασανιστήρια των Αμερικάνων, κυρίως στις φυλακές Μπαγκράμ στο Αφγανιστάν, αλλά και στο Γκουαντανάμο και αλλού, όπου πολλά από τα θύματα είναι και Πακιστανοί. Διαδήλωσαν ενάντια στην κατοχή στο Ιράκ, αλλά και κατά της πρόκλησης με τα ρατσιστικά σκίτσα του Μωάμεθ.

Ο δικτάτορας Μουσάραφ αντιμετώπισε τους διαδηλωτές με κύμα μαζικών συλλήψεων και καταστολής. Οι επιθέσεις της αστυνομίας άφησαν πίσω τους πολλούς τραυματίες. Ο Μπους για να τον ανταμείψει, αποκάλεσε το Μουσάραφ "φιλαράκο του".

Ο θυμός του κόσμου στο Πακιστάν είχε ενισχυθεί από τους λόγους της επίσκεψης του Μπους στην Ινδία. Ο Μπους πήγε στην Ινδία για να υποσχεθεί στον πρωθυπουργό της, Μανμόνα Σινγκχ, ότι οι ΗΠΑ θα προσφέρουν υλικοτεχνική υποδομή για να αναπτύξει η Ινδία το πυρηνικό της οπλοστάσιο.

Πρόκειται για μια κίνηση που ανατρέπει τους συσχετισμούς στην περιοχή. Η Ινδία και το Πακιστάν είναι ανάμεσα στις μετρημένες στα δάχτυλα χώρες που δεν έχουν υπογράψει τη διεθνή συνθήκη για τον έλεγχο των πυρηνικών. Γι' αυτό οι αμερικάνικοι νόμοι δεν επιτρέπουν την παροχή πληροφοριών και υλικών για πυρηνικά σε καμία απ' αυτές τις χώρες. Τώρα ο Μπους λέει πως θα κάνει μια εξαίρεση, αλλά μόνο για την Ινδία.

Η αλλαγή αυτή τακτικής εντάσσεται σε ένα σχεδιασμό στήριξης της Ινδίας ως στρατηγικού συμμάχου στην περιοχή. Η Ινδία δεν ήταν παραδοσιακός σύμμαχος. Την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου ακολούθησε πολιτική ισορροπιών ανάμεσα στα δύο μπλοκ. Το Πακιστάν ήταν πάντα ο πιστός σύμμαχος που φύλαγε τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Τώρα και από την πλευρά της άρχουσας τάξης της Ινδίας και από τις ΗΠΑ υπάρχει πρόθεση για μεγαλύτερη συνεργασία. Η Ινδία θα μπορούσε να αναδειχθεί ως αντίβαρο της ανάπτυξης της Κίνας με αμερικάνικη υποστήριξη.

Μια ενισχυμένη από τις ΗΠΑ Ινδία καλείται να εμποδίσει κάθε ανάπτυξη αμυντικών ή ενεργειακών συμμαχιών στην περιοχή της Νότιας και Νοτιοανατολικής Ασίας που θα αφήνουν τις ΗΠΑ έξω απ' το παιχνίδι. Για να παίξει αυτόν το ρόλο η ινδική άρχουσα τάξη ζητάει στήριξη στην ανάπτυξη του πυρηνικού της προγράμματος για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες.

Ολο αυτό το παιχνίδι αυξάνει τις εντάσεις σε ολόκληρη την περιοχή. Η δικτατορία του Πακιστάν που παίζει σημαντικό ρόλο και στον πόλεμο του Αφγανιστάν και στην καταστολή των ριζοσπαστικών ισλαμιστικών κινημάτων δε μένει με σταυρωμένα χέρια. Ο Μουσάραφ δήλωσε πως έχει "αντίστοιχες προσδοκίες".

Ομως διαδηλώσεις περίμεναν τον Μπους και στην Ινδία. Στη Βομβάη διαδήλωσαν τουλάχιστον 150 χιλιάδες. Στη Χαϊντεραμπάντ, την πόλη σύμβολο της τεχνολογικής ανάπτυξης της Ινδίας, βγήκαν στους δρόμους 25 χιλιάδες ενώ τα καταστήματα της πόλης έμειναν κλειστά. Και η Αριστερά και οι μουσουλμανικές οργανώσεις οργάνωσαν συλλαλητήρια και κινητοποιήσεις σε όλη την Ινδία από το Βορρά ως το Νότο. Η Αστυνομία στο Χαϊντεραμπάντ έφτασε να απαγορεύσει τη χρήση μπαλονιών και χαρταετών, καθώς είχε μάθει πως η πόλη θα "υποδεχόταν" τον Μπους με ιπτάμενα αντιπολεμικά συνθήματα.



Τα αυτοκόλλητα της Αρουτάντι Ρόι

Το κείμενο της συγγραφέα Αρουντάτι Ρόι ενάντια στην επίσκεψη Μπους στην Ινδία έκανε το γύρο του κόσμου. Δημοσιεύτηκε και στις ελληνικές εφημερίδες. Αυτό που έγινε λιγότερο γνωστό είναι ότι η Αρουντάτι Ρόι, γνωστή κυρίως από το μυθιστόρημά της "Ο Θεός των μικρών πραγμάτων" αφιέρωσε τη βδομάδα πριν από την επίσκεψη Μπους στην οργάνωση των διαδηλώσεων που θα "υποδέχονταν" τον πλανητάρχη.

Η εφημερίδα International Herald Tribune έγραψε για την ακτιβίστρια Αρουντάτι Ρόι:

"Την περασμένη βδομάδα, η Αρουντάτι Ρόι βρέθηκε να στέκεται δίπλα στα φανάρια σε μια βρόμικη γειτονιά του Δελχί μοιράζοντας αυτοκόλλητα που έγραφαν το σύνθημα: "Μπους φύγε απ' την Ινδία" σε όποιον περνούσε. Κανείς δεν την αναγνώριζε ως τη βραβευμένη με το βραβείο Μπούκερ συγγραφέα. Ηταν μια παράξενα ανώνυμη μορφή διαμαρτυρίας από μια γυναίκα που συνηθίζει να χρησιμοποιεί τη διασημότητά της για να προκαλεί την προσοχή σε ξεχασμένες υποθέσεις. Η ίδια λέει:

'Ηταν πολύ διαφωτιστικό. Ανθρωποι από τα αμαξάκια και τις άμαξες με άλογα ζητούσαν περισσότερα αυτοκόλλητα', είπε. Οσοι οδηγούσαν αυτοκίνητο ήταν λιγότερο καταδεκτικοί'. Εν μέσω θορυβωδών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας για την επίσκεψη του Τζορτζ Μπους, η Ρόι δίνει μια ήπια αλλά αυστηρή φωνή αντίθεσης στις ΗΠΑ.

Είναι τέτοιος ο θυμός της για τη νέα στροφή της Ινδίας προς την Ουάσινγκτον ώστε αφιερώνει στην καμπανια όλη της την ενέργεια. Δεν αρκείται να διοχετεύει τα λογοτεχνικά της ταλέντα σε αιχμηρή γραπτή διαμαρτυρία, συμμετείχε μαζί με φοιτητές σε ολονύχτιες λαμπαδηφορίες κατά της επίσκεψης και έγινε ενθουσιώδης διακινήτρια αυτοκόλλητων "αντι-Μπους".

Η Ρόι με χαμόγελο τονίζει τα γελοία στοιχεία για να υπογραμμίσει πόσο έχει εξοργιστεί με την επίσημη υποδοχή που είχε ο Μπους. Οι οργανωτικές λεπτομέρειες του ταξιδιού προσφέρουν πολλή διασκέδαση -ιδιαίτερα η απόφαση να εκφωνηθεί ο κύριος λόγος του Μπους για την αναδυόμενη Ινδο-αμερικανική στρατηγική συμμαχία σε ένα σημείο δίπλα στο ζωολογικό κήπο του Δελχί.

Πρώτα προσπάθησαν να δουν αν θα μπορούσε να απευθυνθεί στο Κοινοβούλιο, αλλά οι περισσότεροι βουλευτές είπαν ότι θα γουχάιζαν και θα μποϊκοτάριζαν κι έτσι αυτό ακυρώθηκε.

Το ?Κόκκινο Φρούριο? δεν ήταν κατάλληλο μιας και ο μουσουλμανικός πληθυσμός που περιβάλλει το κτίριο το μετέτρεπε σε εφιάλτη από άποψη ασφάλειας. Ετσι ο Μπους κατέληξε να μιλάει κοντά στο ζωολογικό κήπο μπροστά σε κάποιους "αξιοσέβαστους" ανθρώπους και πολλά ζώα".


Το 72% του στρατού κατοχής θέλει να φύγει

Το πρώτο γκάλοπ που διενεργήθηκε ανάμεσα στους ίδιους τους στρατιώτες των ΗΠΑ που βρίσκονται στο Ιράκ έδωσε αποτελέσματα απογοητευτικά για τον Μπους.

Συνολικά 72% των στρατιωτών πιστεύουν πως οι ΗΠΑ πρέπει να φύγουν από το Ιράκ το πολύ μέσα σε 12 μήνες. Μάλιστα το 29% πιστεύει πως πρέπει να φύγουν άμεσα. Μόλις 23% συμφωνεί με την επίσημη θέση του Μπους "Θα μείνουμε όσο χρειαστεί". Το γκάλοπ ολοκληρώθηκε πριν από την πρόσφατη βομβιστική επίθεση στο Χρυσό Τέμενος της Σαμάρα που έγινε αφορμή για ακόμη μεγαλύτερη βία στο Ιράκ.
Τα αποτελέσματα είναι πολύ δυνατό χτύπημα κατά της πολιτικής των ΗΠΑ στο Ιράκ. Ως τώρα, όταν το αντιπολεμικό κίνημα μέσα στις ΗΠΑ διατύπωνε το αίτημα: "Να αποσυρθεί ο αμερικάνικος στρατός απ' το Ιράκ", η απάντηση του κατεστημένου ήταν "Δεν σέβεστε το ηθικό των αμερικανών φαντάρων και την αυτοθυσία τους". Τώρα φαίνεται πως το αίτημα του αντιπολεμικού κινήματος εκφράζει την πλειοψηφία ακόμη και των ίδιων των φαντάρων.

Αμεσα
Το γκάλοπ αποκάλυψε μεγάλες διαφορές στις απόψεις ανάμεσα στους μόνιμους και τους έφεδρους στρατιώτες. Το 49% των εφέδρων είναι υπέρ της άμεσης αποχώρησης. Αντίστοιχα ψηλό είναι το ποσοστό των Εθνοφρουρών, 43% θέλουν να φύγουν άμεσα. Ενώ οι μόνιμοι
Πεζοναύτες συμφωνούν με την άμεση αποχώρηση μόλις σε ποσοστό 9%.
Αποκαλυπτικά είναι και τα αποτελέσματα σχετικά με την απαισιοδοξία των στρατιωτών. Η πλειοψηφία τους θεωρεί πως η Αντίσταση έχει ντόπιες ιρακινές ρίζες και για να αντιμετωπιστεί θα χρειαζόταν διπλασιασμός των χερσαίων στρατευμάτων και των βομβαρδισμών.

Η απαισιοδοξία και ο διχασμός μέσα στο στράτευμα θυμίζει πλέον σε όλους Βιετνάμ. Η ίδια η εταιρία που έκανε το γκάλοπ, στα συμπεράσματά της αναφέρει: "Η αίσθηση στους φαντάρους είναι πως δεν βλέπουν τον εαυτό τους σε έναν πόλεμο ενάντια στην αλ Κάιντα, αλλά να πολεμάνε μέσα σε κάτι που εξελίσσεται σε εμφύλιο πόλεμο. Υπάρχει αυτό το είδος αισθημάτων που άρχισε να ακούγεται και να φαίνεται χαρακτηριστικά από τα στρατεύματα που επέστρεφαν προς το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ. Η αίσθηση απορίας γιατί βρεθήκαμε εκεί αρχικά, μετά σύγχυση, και τι θα καταφέρουμε αν μείνουμε κι άλλο;"

Λίγες μέρες νωρίτερα ένα γκάλοπ μέσα στις ΗΠΑ συμπλήρωνε την εικόνα ήττας της πολιτικής Μπους. Υποστήριξη στον Μπους δίνει πλέον το 34% των Αμερικανών, ποσοστό ρεκόρ, χαμηλότερο ακόμη και από το 35% στη διάρκεια της κρίσης του τυφώνα Κατρίνα. Συγκεκριμένα την πολιτική στο Ιράκ εγκρίνει το 30% και την καταδικάζει το 65%. Η συμπάθεια στο πρόσωπο του Μπους έχει πέσει στο 29% και στο πρόσωπο του αντιπροέδρου Ντικ Τσένι στο 18%.

Ακόμα και ο Φουκουγιάμα αποκήρυξε τους νεοσυντηρητικούς


Κανείς δε πρέπει να αμφιβάλλει για την αλαζονεία του Τόνι Μπλερ από τη στιγμή που είπε στον Μάικλ Πάρκινσον ότι για την εισβολή στο Ιράκ θα τον κρίνει ο Θεός. Μάλλον ο Μπλερ δε νοιάζεται για τις κρίσεις των απλών θνητών όπως όλοι εμείς.

Αλλά είναι πολύ αργά γι’ αυτόν. Το ρεύμα της κοινής γνώμης στρέφεται ενάντια στην περιπέτεια του Ιράκ και μάλιστα πιο γρήγορα στις ΗΠΑ απ’ ότι στη Βρετανία.

Ενα σημάδι αυτού του γεγονότος ήταν το άρθρο του Φράνσις Φουκουγιάμα με τίτλο «Μετά τον Νεοφιλελευθερισμό», που δημοσιεύτηκε πριν μερικές βδομάδες στο κυριακάτικο ένθετο της εφημερίδας New York Times. Οι νεοσυντηρητικοί είναι η ομάδα των δεξιών Ρεπουμπλικάνων διανοούμενων που προωθούσαν την εισβολή στο Ιράκ πολύ πριν την 11η Σεπτεμβρίου.

Το περιοδικό τους είναι το Weekly Standard, το think-tank τους είναι το «Σχέδιο για ένα Νέο Αμερικάνικο Αιώνα» και η γνωστότερη προσωπικότητά τους είναι ο Πολ Γούλφοβιτς, που ήταν και υφυπουργός Αμυνας στην πρώτη κυβέρνηση του Μπους.
Συχνά, οι νεοσυντηρητικοί ονομάζονται και «Ουιλσονιστές». Ασπάζονται το μεσσιανικό όραμα του Γούντροου Ουίλσον, που ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ στη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου, ότι η διάδοση του φιλελεύθερου καπιταλισμού αμερικάνικου στυλ, θα φέρει ειρήνη και ευημερία σε όλο το κόσμο.

Ομως, σε αντίθεση με τον Ουίλσον, οι νεοσυντηρητικοί δε δίνουν καμιά αξία στους διεθνείς θεσμούς. Αντίθετα, στηρίζονται στη μονομερή χρήση της Αμερικάνικης στρατιωτικής δύναμης για την εξαγωγή του «δημοκρατικού» καπιταλισμού. Το Ιράκ προορίζοταν να είναι το πρώτο βήμα για τη μεταμόρφωση της Μέσης Ανατολής σύμφωνα μ’ αυτά τα πρότυπα.

Ο Φουκουγιάμα για χρόνια ήταν ένας στρατευμένος νεοσυντηρητικός. Ανήκε στα ίδια δίκτυα που συνδέουν την ακαδημαϊκή κοινότητα των ΗΠΑ με τις υπηρεσίες «εθνικής ασφαλείας», μέσα από τα οποία ξεπήδησαν φιγούρες όπως του Πολ Γουλφοβιτς.

Το 1989 ο Φουκουγιάμα, όταν ήταν Διευθυντής Σχεδιασμού Πολιτικής στο Υπουργείο Εξωτερικών στη κυβέρνηση του μπαμπά Μπους, διατύπωσε τη πασίγνωστη πια θέση ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης σηματοδοτεί το Τέλος της Ιστορίας.

Υποστήριζε ότι δεν πρόκειται να συμβούν άλλοι μεγάλοι κοινωνικοί μετασχηματισμοί, το μέλλον επιφυλάσει απλώς ατέλειωτα χρόνια φιλελεύθερου καπιταλισμού. Ηταν το απόγειο της νεοσυντηρητικής θριαμβολογίας. Ομως, τώρα, ο Φουκουγιάμα, θέλει να διαχωρίσει τον εαυτό του από τον νεοσυντηρητισμό. Γράφει:

«...’Το Τέλος της Ιστορίας’ έμοιαζε σαν ένα Μαρξιστικό επιχείρημα για την ύπαρξη μιας μακροχρόνιας διαδικασίας κοινωνικής εξέλιξης, μόνο που σ’ αυτή τη περίπτωση η διαδικασία τέλειωνε με τη φιλελεύθερη δημοκρατία και όχι με τον κομμουνισμό...η νεοσυντηρητική θέση...αντίθετα, ήταν Λενινιστική: πίστευαν ότι η ιστορία μπορεί να ωθηθεί προς τα μπρος με τη κατάλληλη χρησιμοποίηση δύναμης και θέλησης.

Ο Λενινισμός ήταν μια τραγωδία στη Μπολσεβίκικη εκδοχή του, και έγινε μια φάρσα όταν χρησιμοποιήθηκε από τις ΗΠΑ. Ο νεοσυντηρητισμός, τόσο ως πολιτικό σύμβολο όσο και ως σκέψη, έχει εξελιχθεί σε κάτι το οποίο δε μπορώ να συνεχίσω να υποστηρίζω.»

Αυτό που προσπαθεί να πει ο Φουκουγιάμα είναι ότι θεωρεί σαν αναπόφευκτο το θρίαμβο του φιλελεύθερου καπιταλισμού. Μη δίνετε σημασία στη διαστρέβλωση του Μαρξισμού από τον Φουκουγιάμα, γιατί αναδεικνύει ένα σημαντικό ζήτημα.

Οι νεοσυντηρητικοί του «Σχεδίου για ένα Νέο Αμερικάνικο Αιώνα» ένιωθαν πολύ λιγότερη αυτοπεποίθηση απ’ ότι ο Φουκουγιάμα. Ο Γουλφοβιτς είχε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι η ανάδυση νέων οικονομικών δυνάμεων όπως η Κίνα αντιπροσωπεύει μια απειλή τόσο για τη σταθερότητα του παγκόσμιου καπιταλισμού όσο και για τη παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ.

Το συμπέρασμα το οποίο έβγαλαν οι νεοσυντηρητικοί, είναι ότι οι ΗΠΑ χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν ενεργητικά τη στρατιωτική τους δύναμη, διεξάγοντας προληπτικούς πολέμους, όχι απλά για να εξαλείψουν τρομοκράτες και κράτη-παρίες, αλλά και για να παγιώσουν το παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης που διατηρεί την Αμερικάνικη ηγεμονία.

Ζημιά
Ομως, όπως δείχνει ο Φουκουγιάμα, αυτό το σχέδιο έχει γυρίσει μπούμερανγκ. Οι ΗΠΑ έχουν βαλτώσει στο Ιράκ, σε σημαντικό βαθμό εξαιτίας του απίστευτα αισιόδοξου σχεδιασμού των νεοσυντηρητικών του Πενταγώνου, και η εικόνα του «σπλαχνικού ηγεμόνα» που ήθελαν να προβάλουν έχει υποστεί σημαντική ζημιά.

Ο Γούλφοβιτς και οι περισσότερες ηγετικές φυσιογνωμίες των νεοσυντηρητικών δεν συμμετέχουν πια στη κυβέρνηση. Ο Μπους συνεχίζει να επιβεβαιώνει τη συνέχιση της «στρατηγικής για την ελευθερία στη Μέση Ανατολή» αλλά αυτή η στρατηγική είναι εμφανώς σε κρίση.

Ο συνδυασμός της νίκης της Χαμάς στις Παλαιστινιακές εκλογές και η εικόνα του Αμερικάνου προέδρου το περασμένο σαββατοκύριακο να περπατάει αγκαζέ με τον Περβέζ Μουσάραφ τον Πακιστανό δικτάτορα, οι δυνάμεις ασφαλείας του οποίου μόλις είχαν καταστείλει άγρια τους διαδηλωτές ενάντια στον Μπους, είναι μια προφανής απόδειξη γι’ αυτό το γεγονός.

Παρά τη ρήξη του με τους νεοσυντηρητικούς, ο Φουκουγιάμα παραμένει βαθύτατα αφοσιωμένος στις ΗΠΑ σα μια ιμπεριαλιστική δύναμη. Ο κύριος φόβος του είναι ότι το φιάσκο του Ιράκ ίσως σπρώξει τις ΗΠΑ στον απομονωτισμό. Αυτό είναι μάλλον απίθανο, αλλά σίγουρα η ιστορία επιφυλάσσει ακόμα πολλές εκπλήξεις που θα σαστίσουν την Αμερικάνικη αυτοκρατορία και τους ιδεολογικούς της εκπροσώπους.



Καραμανλής, Πρεσβεία και CIA

Δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς να δημοσιευθεί το πόρισμα της έρευνας γύρω από την υπόθεση των υποκλοπών για να μάθει το όνομα του ενόχου. Tα στοιχεία που βγαίνουν καθημερινά στην δημοσιότητα μιλάνε κυριολεκτικά από μόνα τους. H θέση των τηλεφώνων-σκιών, το τεχνολογικό επίπεδο του λογισμικού-κοριού, οι τεράστιες δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν για να εγκατασταθεί στο σύστημα της Vodafone, ο "τυχαίος" θάνατος του Kώστα Tσαλικίδη την ημέρα της επίσημης αποκάλυψης του σκανδάλου αλλά και ο ίδιος ο κατάλογος των ατόμων που παρακολουθούντο δείχνουν μόνο έναν πιθανό δράστη: την Kεντρική Yπήρεσία Πληροφοριών των HΠA, την διαβόητη CIA δηλαδή.

Tο άρθρο του Mπρέιντι Kίσλινγκ, πρώην πολιτικού συμβούλου της Πρεσβείας των HΠA στην Aθήνα, που αναδημοσίευσε την περασμένη βδομάδα η "Eλευθεροτυπία" από το αμερικανικό περιοδικό "The Nation" είναι αποκαλυπτικό: "O καθένας θα ήθελε να παρακολουθεί έναν υπουργό Aμυνας", γράφει ο Kίσλινγκ, "αλλά μόνο μια υπηρεσία μπορεί να ενδιαφέρεται για τον ηλεκτρολόγο, ο κουνιάδος του οποίου ήταν αναμεμιγμένος στην δολοφονία, το 1975 από την τρομοκρατική οργάνωση 17 Nοέμβρη, του σταθμάρχη της CIA, Pίτσαρντ Γουέλς..."

H CIA είχε, αναμφίβολα, κάθε λόγο να παρακολουθεί το τηλέφωνο του Γιάννη Σηφακάκη, του συντονιστή της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο: τον Aύγουστο του 2004 η Συμμαχία ανάγκασε, με μια μαχητική διαδήλωση στο κέντρο της Aθήνας, τον Kόλιν Πάουελ, τον τότε υπουργό Eξωτερικών του Mπους, να ακυρώσει την επίσημη επίσκεψή του στην Eλλάδα. Hταν η δεύτερη φορά, μέσα σε δώδεκα μήνες, που η Συμμαχία ανάγκαζε, με την κινητοποίησή της, τον Πάουελ να αλλάξει τα σχέδιά του. H είδηση της "αναβολής της επίσκεψης" κυριάρχησε εκείνη την ημέρα σε όλα τα κανάλια του κόσμου. Aκόμα και το CNN αναγκάστηκε να πει ότι ο Πάουελ ακύρωσε το ταξίδι του στην Eλλάδα λόγω των "αντιαμερικανικών κινητοποιήσεων".

Σύμμαχοι
Kαι φυσικά δεν είναι καθόλου παράξενο ότι στην λίστα των υποκλοπών περιλαμβανόταν το τηλέφωνο του πρωθυπουργού και κάποιων υπουργών του: μπορεί ο Kαραμανλής και ο Mπους να είναι στενοί σύμμαχοι, αυτό όμως καθόλου δεν σημαίνει ότι εμπιστεύονται πραγματικά ο ένας τον άλλο. Ποιος έχει ξεχάσει την υπόθεση του Στιβ Λάλας, του ελληνοαμερικανού πράκτορα που καταδικάστηκε πριν από μερικά χρόνια από την δικαιοσύνη των HΠA σε φυλάκιση με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της Eλλάδας;

Oύτε είναι καθόλου παράξενο ότι η κυβέρνηση προσπάθησε -και προσπαθεί- να συγκαλύψει την υπόθεση. Oπως λέει και ο Kίσλινγκ "οι Eλληνες αξιωματούχοι είναι αρκετά ώριμοι για να μην παίρνουν τις υποκλοπές προσωπικά... H ελληνική κυβέρνηση ουδόλως επιθυμεί να βοηθήσει τους αντιπάλους της χώρας "τραυματίζοντας" τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις". H κυβέρνηση του Kαραμνλή κάνει ότι μπορεί για να κερδίσει τον τίτλο του πιο πιστού συμμάχου των HΠA στην περιοχή -είτε πρόκειται για την παροχή "διευκολύνσεων" στον πόλεμο στο Iράκ, είτε πρόκειται για άμεση στρατιωτική εμπλοκή στην κατοχή του Aφγανιστάν, είτε πρόκειται για την υποστήριξη των αμερικανικών απειλών σε βάρος του Iράν στο Συμβούλιο Aσφαλείας του OHE. Tο τελευταίο που θέλει ο Kαραμανλής είναι να βάλει αγκάθια σε αυτή την "αρμονική" σχέση.

Oι εφημερίδες γράφουν τώρα ότι η κυβέρνηση είχε ενημερωθεί για τις υποκλοπές πριν ακόμα "φιμώσει" τον "κοριό" η Vodafone και στείλει με αυτόν τον τρόπο το σήμα στον υποκλοπέα να κλείσει τα κινητά-σκιές και να εξαφανίσει τα ίχνη του. Tρέφει αυταπάτες όποιος πιστεύει ότι η "έρευνα σε βάθος" που υπόσχονται κυβέρνηση και δικαιοσύνη θα καταφέρει να ξετυλίξει το κουβάρι του σκανδάλου. "Σε τελευταία ανάλυση", γράφει ο Kίσλινγκ, οι Ελληνες αξιωματούχοι "βασίζονται στο ότι αυτός που πραγματοποιεί τις υποκλοπές είναι αρκετά επιδέξιος ώστε να μην συλληφθεί".

H κυβέρνηση και ολόκληρη η άρχουσα τάξη της Eλλάδας είναι συνυπεύθυνοι για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Eίναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. H λύση μπορεί να έρθει μόνο από την «άλλη όχθη» ?από το κίνημα που παλεύει ενάντια στους πολέμους τους, ενάντια στην καταπάτηση των ελευθεριών μας, ενάντια στον αφανισμό του πολιτισμού και της ζωής μας ?από την Bαγδάτη και την Kαμπούλ μέχρι την Nέα Yόρκη και την Aθήνα.

Eλάτε να ενώσουμε όλοι μαζί τις φωνές μας ενάντια στο βρώμικο σύστημα της καταστροφής και του θανάτου, το Σάββατο 18 Mάρτη, στην παγκόσμια μέρα δράσης ενάντια στην κατοχή του Iράκ!!!