Γιατί χτυπάει με τόση κτηνωδία το Ισραήλ;

Αυτό που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας είναι η αιματοβαμμένη εφαρμογή του Σιωνιστικού δόγματος της χρήσης υπέρμετρης δύναμης για την συντριβή του Αραβα εχθρού. Αυτό το δόγμα είναι γνωστό ως «η φιλοσοφία του Σιδερένιου Τείχους» και διατυπώθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του '20 από τον Γιαμποτίνσκι, έναν δεξιό Σιωνιστή. Οπως δείχνει ο Αβι Σλάιμ, προοδευτικός ισραηλινός ιστορικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο πολύ καλό έργο του για την ιστορία του σύγχρονου Ισραήλ, το «Σιδερένιο Τείχος», σχεδόν όλοι οι Ισραηλινοί ηγέτες είναι οπαδοί αυτού του δολοφονικού δόγματος.

Ο Ολμερτ, ο σημερινός ηγέτης του Ισραήλ, δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο Γιαμποτίνσκι ήταν δηλωμένος ρατσιστής. Απ' αυτή την άποψη ακολουθούσε τα βήματα του Χερτζλ, του ιδρυτή του Σιωνισμού, ο οποίος θεωρούσε τον αποικισμό της Παλαιστίνης από τους Εβραίους της Ευρώπης ως «ένα προπύργιο ενάντια στην Ασία, ένα προκεχωρημένο
φυλάκιο του πολιτισμού απέναντι στην βαρβαρότητα».

Είναι αλήθεια ότι πολλοί Εβραίοι που έφευγαν από την Ευρώπη κυνηγημένοι από τον αντισημιτισμό και αναζητούσαν έναν «ασφαλή παράδεισο» στους Σιωνιστικούς εποικισμούς στην Παλαιστίνη, δεν είχαν τις ίδιες απόψεις. Αλλά όπως το είχε θέσει και ο Λέον Τρότσκι, ο Σιωνισμός δημιούργησε μια «παγίδα» γι' αυτούς τους Εβραίους. Μπορεί να μην ήθελαν να γίνουν αποικιοκράτες -μάλιστα πολλοί από τους πρώτους εποίκους θεωρούσαν ότι είναι σοσιαλιστές. Αλλά ο εποικισμός είχε σαν προϋπόθεση τον «εκτοπισμό» των Αράβων χωρικών που όργωναν τη γη για αιώνες. Οι Εβραίοι μετανάστες έγιναν αποικιοκράτες είτε το ήθελαν είτε όχι. Οι περίφημοι οικισμοί-κομμούνες τα «Κιμπούτζ» συχνά είχαν στηθεί σε κλεμμένη αραβική γη. Στο Κιμπούτζ επικρατούσε «κομμουνιστικός» τρόπος ζωής -αλλά μόνο για Εβραίους.

Eποικισμοί
Υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας στην Ισραηλινή επιθετικότητα. Οι επιτυχημένοι Σιωνιστικοί εποικισμοί στην Παλαιστίνη είχαν πάντοτε ως προϋπόθεση της υποστήριξη τουλάχιστον μιας Μεγάλης Δύναμης της Δύσης. Εν μέσω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όλο το Βρετανικό Αυτοκρατορικό Υπουργικό Συμβούλιο -με τη τιμητική εξαίρεση ενός Εβραίου μέλους του- αποφάσισε να υποστηρίξει τον Σιωνισμό. Ο Λλόϋντ Τζορτζ, ο Τσόρτσιλ και ο Μπάλφουρ αποφάσισαν ότι ο εντεινόμενος Σιωνιστικός εποικισμός ήταν ο μηχανισμός ο οποίος θα εξασφάλιζε στη Βρετανία τους «Ιερούς Τόπους» -την Παλαιστίνη. Υπήρχε ένα άρωμα Σταυροφορίας σε αυτή την πολιτική -αλλά ο βασικότερος λόγος για αυτή την απόφαση ήταν πως μια Σιωνιστική αποικία υποστηριζόμενη από την Βρετανία στην καρδιά του Αραβικού κόσμου θα αποτελούσε ένα στρατιωτικό φρούριο που θα εξασφάλιζε τον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ στα δυτικά και τη ροή του πετρελαίου από την Μεσοποταμία (το σημερινό Ιράκ) που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Βρετανίας.

Στις μετέπειτα δεκαετίες, οι ΗΠΑ αντικατέστησαν τη Βρετανία στο ρόλο του «σπόνσορα» του Σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ. Ο πρόεδρος Νίξον άρχισε να κλιμακώνει αλματωδώς την οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη στο Ισραήλ όταν οι ΗΠΑ είχαν βρεθεί στα τέλη της δεκαετίας του '60 να ηττώνται στο Βιετνάμ. Η κυβέρνησή του και όλες οι μετέπειται αμερικάνικες κυβερνήσεις, θεωρούσαν το Ισραήλ ως «αντιπρόσωπο» και «στρατηγικό στήριγμα» που θα κρατούσε τον Αραβικό κόσμο σε διαρκή φόβο και υποταγή. Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, οι ΗΠΑ είχαν ξοδέψει περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια δολάρια για να στηρίξουν οικονομικά και στρατιωτικά το Ισραήλ. Αυτός ο αριθμός ξεπερνάει πολλές φορές τα ποσά που έχουν δώσει οι ΗΠΑ σε άλλα κράτη υποτακτικούς τους.

Ο λεγόμενος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» έχει προσθέσει και ένα ιδεολογικό παράγοντα στην αμερικάνικη στήριξη του Ισραήλ. Η «νεοσυντηρητική» στρατηγική, που παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής του Μπους στη Μέση Ανατολή, οραματίζεται την ολοκληρωτική επαναδιαμόρφωση της Μέσης Ανατολής με βάση τα συμφέροντα των ΗΠΑ-Ισραήλ ακόμα και αν απαιτηθεί βία. Τα Ισλαμικά καθεστώτα και η Ισλαμική πολιτική επιρροή πρέπει να ξεριζωθούν, για την ακρίβεια να βομβαρδιστούν μέχρι εξαφάνισης, ανεξάρτητα από τη δημοκρατική θέληση των λαών. Η παρούσα κρίση ξεκίνησε όταν ΗΠΑ, Βρετανία και Ισραήλ αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την εντολή που έδωσε ο Παλαιστινιακός λαός στην νεοεκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς να αποσύρει την αναγνώριση του Ισραήλ.

Κατανοώντας την αφετηρία του προβλήματος είναι εύκολο να δούμε και μια άμεση λύση στην παρούσα σύγκρουση που κλιμακώνεται εφιαλτικά. Είναι το κεντρικό σύνθημα μιας διαδήλωσης 2.000 Αράβων και Εβραίων την προηγούμενη Κυριακή στο Τελ Αβίβ: Ναι στην ανταλλαγή αιχμαλώτων!

Φυλακές!
Τα προηγούμενα χρόνια το Ισραήλ έχει αρπάξει, εντελώς παράνομα, χιλιάδες Παλαιστίνιους για να τους ρίξει στις φυλακές του. Θα έπρεπε να υπάρξει μια άμεση εκεχειρία που θα επέτρεπε την ανταλλαγή των Ισραηλινών στρατιωτών με τους Παλαιστίνιους κρατούμενους. Αυτή η περίοδος ηρεμίας θα δώσει την ευκαιρία για την άσκηση μαζικής πίεσης στο Ισραήλ να αναγνωρίσει την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς.

Ενα μέτρο της χρεοκοπίας της φιλοσοφίας του «Σιδερένιου Τείχους» είναι και το ότι το Ισραήλ, με την στήριξη των ΗΠΑ, αγνόησε την προσφορά της Χαμάς για μια επ' αόριστον και χωρίς όρους εκεχειρία (Hundra) σε συνδυασμό με γενικές διαπραγματεύσεις. Κι αυτό επειδή η Χαμάς απέσυρε την αναγνώριση του Ισραήλ. Αν μια παλιά ιμπεριαλιστική δύναμη όπως η Βρετανία μπορεί να διαπραγματευθεί με το Σιν Φέιν και τον IRA, που αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι η Βόρεια Ιρλανδία είναι τμήμα της Βρετανίας, αν το καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική μπορούσε
να διαπραγματευθεί με τον φυλακισμένο «τρομοκράτη» Νέλσον Μαντέλα, τότε γιατί το Ισραήλ να μην μπορεί να διαπραγματευθεί με την Χαμάς;

Την διαρκή ειρήνη στην Μέση Ανατολή θα μπορούσε να την εξασφαλίσει η ικανοποίηση τριών αιτημάτων των Παλαιστίνιων -που έχουν την κάλυψη
αποφάσεων του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου:

Ολοκληρωτική αποχώρηση του Ισραήλ από την Γάζα και την Δυτική Οχθη -παραχώρηση στους Παλαιστίνιους του ελέγχου των συνόρων τους και του εναέριου χώρου.

Συμφωνία για το μοίρασμα της Ιερουσαλήμ σε ισότιμη βάση.
Παραχώρηση του δικαιώματος της επιστροφής για όλους τους Παλαιστίνιους που διώχθηκαν όταν το Ισραήλ έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1948.

Το Ισραήλ θεωρεί η ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων θα είναι το τέλος της Σιωνιστικής δομής του Εβραϊκού κράτους. Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Το Σιωνιστικό κράτος δεν μπορεί να συνυπάρχει με την Παλαιστινιακή απελευθέρωση. Η διάλυση της Σιωνιστικής κρατικής δομής αποτελεί το μόνο πλαίσιο μέσα στο οποίο Αραβες και Εβραίοι θα μπορούν να ζήσουν ειρηνικά, αρμονικά και ισότιμα.
John Rose

O John Rose είναι συγγραφέας των βιβλίων ?Israel, the Hijack State? και ?The myths of Zionism?