Σφαγή στην Κανά: Εγκλημα εκ προμελέτης

Η τραγωδία που χτύπησε την Κανά δεν οφείλεται σε λάθος: ήταν ένα έγκλημα προμελετημένο και προσχεδιασμένο από τα επιτελεία των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων, με κάθε λεπτομέρεια. Η βόμβα που γκρέμισε το φτωχικό τριώροφο σκορπώντας τον θάνατο στους 54 (τουλάχιστον) αμάχους που είχαν καταφύγει στο υπόγειό του, εκτοξέυτηκε με έναν και μοναδικό στόχο: να σκοτώσει, να βυθίσει τον Λίβανο στο αίμα των αμάχων -των παιδιών, των ηλικιωμένων, των γυναικών, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Η κυβέρνηση του Ισραήλ επικαλείται τώρα μια σειρά από δικαιλογίες -η μια πιο προκλητική από τις άλλες. Το σπίτι, λέει, δεν βομβαρδίστικε ποτέ. Από το "ωστικό κύμα" -την κακή του κατασκευή με άλλα λόγια- έπεσε. Οι κάτοικοι, λένε, είχαν προειδοποιηθεί ότι η περιοχή τους θα βομβαρδιστεί -δηλαδή φταίνε τα ίδια τα θύματα για τον θάνατό τους. Στον ΟΗΕ ο εκπρόσωπος του Ισραήλ παραδέχτηκε μεν ότι η βόμβα που γκρέμισε το κτίριο "ίσως" και να ήταν ισραηλινή. Αλλά την ευθύνη για το μακελειό, συνέχισε με θράσος, την έχει η Χεζμπολάχ, που χρησιμοποιεί τους αμάχους σαν ασπίδα...

Τα στοιχεία, όμως, μιλάνε από μόνα τους. Ο βομβαρδισμός έγινε λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα -όταν ήταν βέβαιο ότι όλοι θα βρίσκονταν στα σπίτια τους. Κανένας δεν είχε ειδοποιηθεί. Αλλά ακόμα και αν είχαν, κανένας δεν είχε τη δυνατότητα να φύγει: ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει συστηματικά τα αυτοκίνητα των προσφύγων που προσπαθούν να διαφύγουν από τον νότιο Λίβανο. Αλλά έτσι και αλλιώς ούτε δημόσιες συγκοινωνίες υπάρχουν πια, ούτε πετρέλαιο, ούτε βενζίνη. Ακόμα και αν υπήρχαν τα μέσα, οι περισσότεροι κάτοικοι της Κανά είναι πάμφτωχοι αγρότες -ούτε λεφτά, ούτε όχημα ούτε τίποτα δεν έχουν για να φύγουν. Τα επιτελεία των ισραηλινών δυνάμεων που έστειλαν την αεροπορία να χτυπήσει το βράδυ του Σαββάτου την Κανά ήξεραν πολύ καλά ότι εκείνη την ώρα θα βρίσκονται εκατοντάδες άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα υπόγεια αυτοσχέδια "καταφύγια" των σπιτιών τους. Οι βόμβες τους δεν θα πήγαιναν χαμένες...

Ερείπια
Το σπίτι δεν έπεσε από το "ωστικό κύμα" κάποιας μακρινής βόμβας που είχε σαν στόχο τους "μαχητές της Χεζμπολάχ". Επεσε πάνω του. Στα ερείπια του σπιτιού, ανάμεσα στα ακρωτηριασμένα πτώματα των μικρών παιδιών, βρέθηκαν τα υπολείμματά της: "ενα κομμάτι μετάλλου", όπως γράφει ο Πάνος Χαρίτος, ο απεσταλμένος στον Λίβανο στην εφημερίδα Τα Νέα, "χρώματος γκρι με πράσινα γράμματα. Ολως περιέργως, ο τύπος της βόμβας αναγράφεται στην αγγλική γλώσσα και όχι στα εβραϊκά: Laser Guided Bomb. Πρόκειται για τις πανάκριβες, αμερικανικής κατασκευής τηλεκατευθυνόμενες βόμβες ακριβείας που απέστειλε η Ουάσιγκτον στο Τελ Αβίβ. Τα αποτελέσματα ορατά...". Η βόμβα βρήκε, πράγματι, με "χειρουργική ακρίβεια", τον στόχο της: το τριώροφο με τους 54 αμάχους, τα μικρά παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους ανάπηρους.

Το ερώτημα είναι γιατί; Γιατί αποφάσισαν τα ισραηλινά στρατιωτικά επιτελεία να προχωρήσουν σε μια τέτοια θηριωδία -σε μια θηριωδία που ήξεραν ότι θα προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων σε ολόκληρο τον κόσμο;

Η πρώτη απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα νότια της Κανά, στο Μπίντ Τζμπέιλ, μια μικρή πόλη του Λιβάνου που θεωρείται το "προπύργιο" της Χεζμπολάχ. Το Σάββατο, λίγες ώρες πριν τον βομβαρδισμό, οι ισραηλινές δυνάμεις που πολιορκούσαν εδώ και μέρες το Μπιντ Τζμπέιλ, αναγκάστηκαν, ύστερα από την σφοδρή αντίσταση που βρήκαν από τις δυνάμεις της Χεζμπολάχ να αποχωρήσουν -ηττημένοι.
Ηταν μια ατιμωτική υποχώρηση που θύμισε ξανά σε ολόκληρο τον κόσμο πως είχε τελειώσει η προηγούμενη εισβολή του ισραηλινού στρατού στον νότιο Λίβανο: με την νίκη της Χεζμπολάχ, με την ήττα του Ισραήλ. Το μακελιό της Κανά ήταν η απάντηση του Ισραήλ σε αυτή τη νέα ατίμωση: μπορεί να μην μπορούμε να κάμψουμε την αντίσταση των Λιβανέζων ανταρτών, ήταν το μήνυμα. Μπορούμε, όμως, να βυθίσουμε ολόκληρη την χώρα -τα μικρά παιδιά, τους ηλικιωμένους γονείς, τους ανάπηρους συγγενείς- στο αίμα. Δεν είναι η Χεζμπολάχ αυτή που χρησιμοποιεί τους αμάχους σαν ασπίδα: ο ισραηλινός στρατός τους χρησιμοποιεί σαν "όμηρους", σαν εύκολα, ανυπεράσπιστα θύματα που μπορεί να τα σακατέψει, να τα ακρωτηριάζει και να τα δολοφονεί για να εκβιάσει την Χεζμπολάχ να υποχωρήσει. Και τα δελτία ειδήσεων και οι εφημερίδες δεν θα μιλάνε, τις επόμενες μέρες, για την αποτυχία των ισραηλινών δυνάμεων στο Μπίντ Τζμπέιλ: για την "επιτυχία" της στην Κανά θα μιλάνε...

Υπάρχει, όμως, και μια δεύτερη απάντηση στο ερώτημα "γιατί αποφάσισαν τα ισραηλινά στρατιωτικά επιτελεία να προχωρήσουν σε μια τέτοια θηριωδία". Και αυτή η απάντηση βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Ουάσιγκτον, την πρωτεύουσα των ΗΠΑ. Αντί να εκφράσει την λύπη της για τα θύματα του ισραηλινού βομβαρδισμού στην Κανά ή να απαιτήσει από το Ισραήλ να σταματήσει τις επιθέσεις στον Λίβανο η κυβέρνηση του Μπους έτρεξε να δικαιολογήσει την θηριωδία και να ζητήσει τον αφοπλισμό της... Χεζμπολάχ. "Δεν θέλουμε μια κατάσταση όπου θα έχουμε καλύψει απλά την πληγή με ένα τσιρότο", δήλωσε ο Νίκολας Μπερνς, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ μόλις μαθεύτηκε η φριχτή είδηση. "Χρειαζόμαστε μια διατηρήσιμη κατάπαυση του πυρός. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι η Χεζμπολάχ δεν θα είναι σε θέση να ξαναχτυπήσει".

Θύτης
Αυτή η προκλητική αντιστροφή του θύτη και του θύματος δεν είναι τυχαία. Το Ισραήλ δεν εισέβαλε στον Λίβανο επειδή η Χεζμπολάχ συνέλαβε αιχμαλώτους δύο ισραηλινούς φαντάρους: η "απαγωγή" δεν ήταν παρά η αφορμή για να εξαπολύσει μια επίθεση προσχεδιασμένη εδώ και βδομάδες και μήνες από κοινού από τα αμερικανικά και τα ισραηλινά επιτελεία. Η πραγματική αιτία πίσω από την εισβολή στον Λίβανο είναι το αδιέξοδο στο οποίο έχουν φτάσει οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, στον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας".

Οι στρατηγοί του Μπους προειδοποιούν εδώ και μήνες ότι οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν εξαντλήσει τα όριά τους, ότι οι ΗΠΑ δεν θα καταφέρουν ποτέ να επιβάλλουν την "τάξη" που επιθυμούν ούτε στο Ιράκ, ούτε στο Αφγανιστάν. Οι πιο μετριοπαθείς πιέζουν τον Μπους να υποχωρήσει τώρα, να αποσύρει τώρα τα στρατεύματά του -πριν εξελιχθεί η κρίση σε ένα νέο Βιετνάμ. Τα γεράκια, ο Ρίτσαρντ Πέρλ και οι άλλοι αιμοχαρείς φανεροί οι μυστικοί "σύμβουλοι" του προέδρου, αντίθετα, πιέζουν για ένα άλμα προς τα μπρος: η λύση, λένε, είναι η εξάπλωση και η γενίκευση του πολέμου στην Συρία, το Ιράν, την Βόρεια Κορέα... Η επίθεση του Ισραήλ, του πιο πιστού και αφοσιωμένου συμμάχου των ΗΠΑ στην Μέση
Ανατολή, στον Λίβανο είναι η πρώτη γενική δοκιμή αυτής της βάρβαρης πολιτικής.

Το μακελειό στην Κανά ξεσήκωσε μια θύελλα αντιδράσεων σε ολόκληρο τον Κόσμο. Στον ίδιο τον Λίβανο χιλιάδες εξαγριωμένοι διαδηλωτές εισέβαλαν την άλλη μέρα στα γραφεία του ΟΗΕ σπάζοντας ότι έβρισκαν μπροστά τους. Η οργή τους δεν στρεφόταν μόνο ενάντια στον Ολμέρτ και τον Μπους, ενάντια στις κυβερνήσεις του Ισραήλ και των ΗΠΑ αλλά και ενάντια στα ίδια τα αραβικά καθεστώτα που παραμένουν παθητικοί θεατές στην μαζική σφαγή. "Γιατί δεν βομβαρδίζει η Συρία το Ισραήλ" αναρρωτιούνται με θυμό οι άνθρωποι στους δρόμους της Βηρυττού; Στην Βρετανία εκατοντάδες διαδηλωτές περικύκλωσαν το αεροδρόμιο του Πρεστγουϊκ όταν έγινε γνωστό ότι δυο αμερικανικά αεροπλάνα που μετέφεραν πυραύλους στο Ισραήλ σταμάτησαν εκεί για ανεφοδιασμό.

Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν και στις Βρυξέλες, την Βέρνη, το Παρίσι, και την Λυόν. Στο Περθ της Αυστραλία εκατοντάδες διαδηλωτές περικύκλωσαν και ακινητοποίησαν το αυτοκίνητο του Τζον Χάουαρντ, του δεξιού πρωθυπουργού και στενού συμμάχου του Μπους.

Αυτές οι διαδηλώσεις είναι μόνο η αρχή. Θα χρειαστεί να κάνουμε πολύ περισσότερα αν θέλουμε να σταματήσουμε πραγματικά αυτή την τρελλή πορεία του κόσμου προς την βαρβαρότητα που έχει ξεκινήσει ο Μπους με τους πολέμους του. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντί μας έναν αντίπαλο εξουθενωμένο, με τις δυνάμεις του εξαπλωμένες πέρα από τα όρια της αντοχής του. Το "σύνδρομο του Βιετνάμ" θα μοιάζει με απλό κρυολόγημα αν καταφέρουμε αυτή τη φορά να τον νικήσουμε.